* 72 *

CAHİL ZAMAN

bir saniye uyuyorum

mevsimler geçiyor

göğsümde çiçekler açmış

ayaklarıma karlar yağmış

sağımda yosunlar birikmiş

solumda kumlar çizilmiş

üstümde bir masalcı

öyle mahmur öyle öpülmüş

toprağın altı ne kalabalık

vapurların koltukları ne kadar ılık

ne önemi var

hangisi gerçek acıymış

kemiğe mi akla mı saate mi kazınmış

kaç kişilikti zaman

trene binen

vapura binen zaman

nasıl eğlenirdi

nasıl görürdü

nasıl sevişir

ya nasıl dinlenirdi

aklımı kuşlar uzaya

kalbimi güneş batıya

ayaklarımı ağaçlar toprağa emiyor

ah nerelerdesiniz

sevdiğim erkekler

sevdiğim kadınlar

sevdiğim duman tadı

şarap tadı öpücük tadı

hıııı diyor çocukluğum

hıııı diyor

hıııı diyor boşluktan

en alçakta zaman

en yüksekte zaman

en zalim zaman

en merhametli zaman

toprağın üstünde

toprağın altında

annenin karnında

bademin kabuğunda

suyun içinde zaman

ama ben elim kanıyor gibi

ya da bak

dışarıda kar yağıyor gibi

basit cümleler kurmak istiyorum

oya ben kuşa kuş gibi bakmak

ağacı ağaç taşı taş gibi

olduğu kadar görmek

kavrulmuş toprağa

yağmur gibi düşmek istiyorum

bir çocuk elinde değnek

kuma bir çember çiziyor

bir köpek

kuyruğunun gölgesinde döneniyor

bir kadın gerçeklerden bahsediyor

anne olduğunu anımsıyor

aklında vahşet kalbinde şefkat

biliyorum hepsi çok eğleniyor

güneş doğuyor

güneş batıyor

oysa her şey

oysa herkes

zamanın altında kum

zamanın altında taş

zamanın altında kül

zamanın altında can

her şey aslına rücu ediyor

şiire dönüşmeden geçen zaman

şiiri kahrediyor

ah ne kadar gençti zaman

ah nereden geçti zaman

gözyaşıma düştü zaman

kemiğimi çizdi zaman

kelebek oldu kalbime kondu

akrep oldu

aklımı soktu zaman

kemiğin ölçtüğü zaman

saatin durduğu zaman

aklın göçtüğü zaman

sana rastladığım zaman

seni sevdiğim zaman

seni yitirdiğim zaman

doğduğum zaman

güldüğüm zaman

delirdiğim öldüğüm zaman

zamanda savrulan

zamanda biriken

zamanda devrilen sözcükler

sesler

iniltiler

kahkahalar

son nefesler

ne zaman toplandınız kalbimde

nasıl karıştınız aklımda

ne için düştünüz önümdeki kağıda

bir saniye uyuyorum

mevsimler geçiyor

göğsümde çiçekler açmış

ayaklarıma karlar yağmış

sağımda yosunlar birikmiş

solumda kumlar çizilmiş

üstümde bir masalcı

öyle mahmur öyle öpülmüş

çünkü seni ben doğurdum

ben emzirdim

ben büyüttüm

seni ben armağan ettim

ölüme yaklaştıran cahil zamana

oğlum benim

tek günahım

bir şiir nasıl yazılır

görmeni isterdim

zamanı tanımadan

hiç duymadan adını

boka sidiğe sümüğe

gözyaşına ve tere

köklerini sökerken ellerinle

belki kana kuşkusuz kana

kedere ve sevince bata çıka

Suat Kemal Angı

Fotoğraf: Suat Kemal Angı